خلاصه درس اخلاق حجت الاسلام موسوی مطلق در حسینیه دختران امام موسی بن جعفر علیهم السلام قم

بسم الله الرحمن الرحیم
دعا کردن یک سکه دو رو است، یک روی آن مواقع اضطرار است و  این یعنی  که:
هیچ آدابی و ترتیبی مجو
هر چه می خواهد دل تنگت بگو
و یا به قول حافظ:
هر که خواهد گو بیا و هر چه خواهد گو بگو
کبر و ناز و حاجی و دربان بدین درگاه نیست
در این مقام همه ی آداب ساقط می شود و مهم همان توجه به خداست که در این مواقع حاصل می گردد، و البته عوام مردم‌معمولا بی تکلف با خدا صحبت می کنند.
و البته باید دانست:
حافظ وظیفه ی تو دعا گفتن است و بس
در بند آن مباش که شنید یا نشنید
روی دیگر این سکه ان است که باید با آداب کامل دعا کرد تا بهره ی کامل را برد.
از آداب دعا این است که خدا را به بزرگی یاد کنی و ستایش او بجا آوری.
ادب دیگر این است که نعمات خدا را یاد کنی یاد نعمت انسان را با منعم آشنا می کند.
و پس از آن باید به گناهان و تقصیرات خود در امر بندگی اعتراف کرد، که این اعتراف انسان را به خدانزدیک می کند و محبت را نسبت به خدا افزایش می دهد.
نصیب ماست بهشت ای خدا شناس برو
که مستحق کرامت گناهکارانند
و پس از این اعتراف طلب حاجت باید کرد و برای این طلب و دعا چاره ای نیست جز آنکه با شفیع و واسطه باید رفت تا مقبول واقع شود.
در آخر سال باید یک محاسبه کرد و پس از محاسبه و اعتراف به درگاه او باید دعا کرد مخصوصا این ایام که ایام ماه مبارک شعبان المعظم است و ماه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و ماه محبت است .