شرح دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه _ شماره ۳۴۱ جلسه ۲۵

شرح دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
دوشنبه 1 خرداد 1402 شماره 3837

بسم الله الرحمن الرحیم
یا مَنْ تَحَمَّدَ إِلَى عِبَادِهِ بِالْإِحْسَانِ وَ الْفَضْلِ، وَ غَمَرَهُمْ بِالْمَنِّ وَ الطَّوْلِ، مَا أَفْشَى فِینَا نِعْمَتَک، وَ أَسْبَغَ عَلَینَا مِنَّتَک، وَ أَخَصَّنَا بِبِرِّک!
ای کسی که با احسان و فضلت بندگان را به سپاس فرا خوانده‌ای، و آنان را غرق عطا و بخشش خود نموده‌ای، چه آشکار و پخش است نعمت تو در ما! و چه فراوان است عطایت برما! و چه مخصوص است نیکی تو به ما!
از جمله دلائلی که ما خدا را ستایش می کنیم این است که بسیار بر بندگان احسان نموده است نعمت و عطاهای فراوانی به بندگان نموده است نعمت ها و عطاهای پروردکار سبب شناخت او می شود و این شناخت به محبت می انجامد و محبت سبب سپاس می گردد .
نعمت هایی که بر ما ظاهر است فراوان و نعمت هایی هم که ظاهر نیست که جای خود دارد ، آن کس که نعمت های آشکار خداوند را ببیند نعمت های باطنی خداوند را درک خواهد کرد .
خداوند سابغ النعم است نعمت های او بر بندگان فراوان و بی حد وحساب است و سبب وصول به کرامت خداوند می گردد .
البته نعمت ها اگر از ناحیه انسان مورد شکر و ستایش قرار بگیرد فوائد بسیار دارد که   در جای خود بخشی از آن که در قرآن و روایات امده است قابل شمارش است 
ـ «امام موسی‌كاظم(علیه‌السلام)»:

مَن حَمِداللهَ عَلی النِّعمةِ فَقد شَكَرهُ وَ كانَ الحمدُ اَفضَل مِن تِلكَ النِعمةِ.

كسی كه بر نعمتی حمد خدا را كند و الحمدلله بگوید او را شكرگزاری كرده است و این حمد او از آن نعمتی كه به او داده أفضل و بالاتر است. (بحار، ج ٧١، ص ٣١)

منبع