شرح دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه _ شماره ۳۳۸ جلسه ۲۲

شرح دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
 

بسم الله الرحمن الرحیم
وَ قُلْتَ ﴿ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ ، إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ﴾، فَسَمَّيْتَ دُعَاءَكَ عِبَادَةً ، وَ تَرْكَهُ اسْتِكْبَاراً ، وَ تَوَعَّدْتَ عَلَى تََرْكِهِ دُخُولَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ .
 و گفتی: «مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم. آنان‌که از عبادت من، [یعنی دعا] تکبّر می‌کنند، به‌زودی خوار و ذلیل وارد دوزخ می‌شوند». دعا و خواندن خود را عبادت و ترکش را سرکشی نامیدی؛ و بر ترک دعا به ورود در دوزخ با ذلّت و خواری تهدید کردی.
هشتمین ایه ای که امام سجاد علیه السلام از آن استفاده نموده است سوره مبارکه غافر ایه ۶۰است .
استفاده امام علیه السلام در این دعا و در این مقام دو موضوع مهم است .
 
یکم : دعا  عبادت است ؛
دعا صرف نظر از اینکه به حسب ظاهر مستجاب شده باشد یا نه عبادت محسوب می شود ، و این عبادت چنانچه عبودیت باشد که البته آن که دعا می کند و اجابت را به خداوند واگذار می نماید اهل عبودیت است چنانچه خواجه گفته :
حافظ وظیفه تو دعا گفتن است و بس
در قید این مباش که شنید یا نشنید
یا کفته :
تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن
که خواجه خود روش بنده پروری داند
پس اگر عبادت عبودیت باشد مقامی بس رفیع است چنانچه آمده است :
العبودیه جوهرة کنهها الربوبیه ؛ عبودیت جوهره است که نهایت آن به ربوبیت می رسد .

دوم : دعا نکردن تکبر است و درمان تکبر هم دعاست ؛
پر واضح است که تکبر اقسامی دارد که یکی از آن تکبر است که باعث سقوط انسان می شود و انسان را به بدترین صورت که همان خاری است به جهنم داخل می کند .