شرح دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه _ شماره ۳۲۲ جلسه ۶

شرح دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
شنبه 9 اردیبهشت 1402 شماره 3818

بسم الله الرحمن الرحیم

إِنْ أَعْطَیتَ لَمْ تَشُبْ عَطَاءَک بِمَنٍّ، وَ إِنْ مَنَعْتَ لَمْ یکنْ مَنْعُک تَعَدِّیاً.
اگر بخشش کنی عطایت را به منّت آلوده نکنی، و اگر عنایت نکنی از باب ستم نیست .
چون عطای خداوند فوق استحقاق است و نیازی در این عطا نیست پس منت آنچنان معنایی ندارد ، منت آلوده کننده و باطل کننده عطا و‌لطف است .
بزرگ وقتی هم بخشش نمی کند حکمتی دارد و این خود عطا و بخشش دیگری است اگر خداوند نعمتی را دریغ می دارد یقینا از سر ستم نیست بلکه از لطف و رحمت و عین عدالت  است ، بلا تشبیه پدر ومادر هر گاه چیزی را از بچه های خود دریغ میدارند از روی 
حکمت ‌ومحبت است چرا که لابد برای طفل ضرر و خطر دارد یا مقدمات دریافت آن عطا وجود ندارد .

منبع