شرح دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه _ شماره ۳۲۱ جلسه ۵

شرح دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
پنجشنبه 7 اردیبهشت 1402 شماره 3817

بسم الله الرحمن الرحیم
وَ قَضَاِّؤُك خِيَرَةٌ
و فرمانت خیر است.
فرمان و حکم قطعی و حتمی پروردگار را قضا گویند ؛ البته قضای پروردگار دو قسم است قسم اول با دعا قابل تغییر است یعنی در حکم صادره تجدید نظر می شود چنانچه حضرت امام محمد باقر سلام الله علیه فرمودند : 
الدّعاُ يَرُدُّ القضاءَ وَ قَد اُبرِمُ اِبراماً!
دعا قضای  الهی را دگرگون می‌کند!(اصول کافی، ج ٤، ص ٢١٦)
قسم دوم غیر قابل تغییر است و هیچ چیز آن را دفع نمی کند در دعای عرفه می خوانیم : لَيْسَ لِقَضآئِهِ دافِعٌ ؛ پس بهتر است به خدا اعتماد کرد و به آنچه مقدر فرموده و فرمان داده است و هیچ چیز آن را دفع نمی کند راضی بود ؛ می گویند کسی در چاه افتاده بود کس دیگری گفت صبر کن بروم کمک بیاورم گفت صبر نکنم چه چاره کنم؟ حالا وقتی دافع ندارد پس باید راضی بود در زیارت امین الله می خوانیم :  
   اللَّهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسِي مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِكَ رَاضِيَةً بِقَضَائِكَ .
عبد صالح خدا مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود : انچه خدا برای ما نوشته مانند یک دفتر است که خدا به ما احترام گذاشته گفته امضا کن راضی بودن به قضا و قدر الهی یعنی امضای حکم خداوند است و این یعنی اعتماد به خدا .

منبع