شرح دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه _ شماره ۳۱۸ جلسه ۲

شرح دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
دوشنبه 4 اردیبهشت 1402 شماره 3814

بسم الله الرحمن الرحیم 

  اللَّهُمَّ يَا مَنْ لَا يَرْغَبُ فِي الْجَزَاءِ
 خدایا! ای که شوقی به پاداش ندارد؛ 
 وَ يَا مَنْ لَا يَنْدَمُ عَلَى الْعَطَاءِ
 و ای که بر عطابخشی‌اش، پشیمان نمی‌شود؛
وَ يَا مَنْ لَا يُكَافِىُ عَبْدَهُ عَلَى السَّوَاءِ .
و ای که پاداش بنده‌اش را مساوی و برابر نمی‌دهد؛ [بلکه پاداشش بیش از عمل بنده است].
در ابتدای دعا خدا را به این صفات ثنا می گوید :
۱.شوق به پاداش ندارد ؛
۲. پشیمانی برای بخشش ندارد ؛
۳. پاداش مساوی به عمل بندگان نمی دهد ؛
چرا خداوند متعال چنین است ؟ چون ذات مقدس او بی نیاز ، کریم ، غنی  و عظیم است .
توقع پاداش از انواع نیاز سرچشمه می گیرد ؛ پشیمانی در بخشش از حقارت سرچشمه می گیرد و بیش از حد عمل پاداش دادن نیز از بزرگواری و عظمت سر چشمه می گیرد .

منبع