خلاصه مباحث درس اخلاق حجت الاسلام استاد سیّدعباس موسوی مطلق - ۱۷ شهریور ۹۹

بسم الله الرحمن الرحیم

امام العارفین حضرت سجاد سلام الله علیه یکی دیگر از اموری را که توفیق آن را از خدا طلب میکند ندیدن بدی مردم است.
 وَ أُغْضِیَ عَنِ السّیّئَةِ

عیب پوشی از صفات الهی است یعنی کسی که میخواهد  متخلق به اخلاق الهی باشد باید ستارالعیوب باشد.
عیب گوئی و عیب جوئی  از صفات منافق است و از صفات ابلیس و جنود اوست.
مومن به عیوب خود مشغول است تا به عیوب دیگران.
حدیث داریم کار مومن را ۷۰ بار توجیه کنید ولی ما متاسفانه گاهی بر عکس دنبال این هستیم که کار بدی را به زور به کسی منتسب کنیم.
امیرالمومنین میفرماید:
اگر مومنی را در حال گناهی ببینم یا با لباس خود و یا با لباس خودش او را میپوشانم.
به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات
بخواست جام می و گفت عیب پوشیدن.
جام می هم یعنی حرف الهی ،عرشی و وحی گونه . البته می به تنهای کنایه از مراقبه است.
عیب پوشیدن ،راز فاش نکردن راه نجات است.
پس عیب پوش باشیم نه عیب گو و عیب جو.
عیب گو یعنی کسی که به هر دلیل از عیب کسی مطلع شده و ان را باز گو میکند.
عیب جو کسی است که به دنبال عیب دیگران می گردد که این صفت بسیار زشت و ناپسند و سبب سقوط میگردد.