خلاصه مباحث درس اخلاق حجت الاسلام استاد سیّدعباس موسوی مطلق - ۱۶ تیر ۹۹

بسم الله الرحمن الرحیم
امام العارفین حضرت سجاد علیه السلام می فرماید:
وَ أَجْزِیَ مَنْ هَجَرَنِی بِالْبِرِّ
خدایا به من بده تا به آن که از من دوری کرده به نیکی و خوبی پاداش دهم.
مقصود امام علیه السلام این است که آنان که در حق امام بدی کرده اند و اکنون از امام دور هستند از خدا توفیق نیکی در حق آنان را خواستار است.
این دوری گاهی به جسم است یعنی آن که در حق شما بدی کرده الان در شهر و دیار دیگری است،
گاهی به زبان است یعنی ادبیات و زبان با هم فاصله دارند هم زبان نیستند.
و گاهی این دوری به قلب است یعنی ممکن است به ظاهر کنار هم با ادبیات زبانی هماهنگ ولکن از حیث قلب با هم فاصله دارند یعنی همدل نیستند.
از مکارم اخلاق خوبی کردن در حق آنان است که از ما دور شده اند .
امام صادق علیه السلام در حق پسر عمویشان که از لحاظ فکری با امام فاصله داشت و بر علیه امام کار میکرد به نیکی رفتار می نمود.
مرحوم آیت الله بهاالدینی می فرمود:
هنر این است که جواب بدی را به خوبی بدهیم
به قول معروف:
هر چه کنی به خود کنی
گر همه نیک و بد کنی
این یعنی:
«إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ ۖ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا»؛

«اگر نیکی و احسان کردید به خود کرده‌اید و اگر بدی و ستم کردید باز به خود کرده‌اید.» (سوره اسراء، آیه 7)
 از مصادیق خوبی دعا کردن و صبر  است
و یکی از معیارهای خوبی هم منت نگذاشتن است.