ملاقات استاد موسوی مطلق با آیت الله حاج شیخ ابوالقاسم خزعلی

نام و چهره این عالم مجاهد و فرزانه برای همگان آشناست و بیان زیبا، صراحت لهجه و شجاعت وی مشهور. در ایام طلبگی گاهی، مدرسه ی علمیه از ایشان نیز برای تدریس اخلاق دعوت می کردند؛ لذا مشتاقانه به گفتارش گوش می دادیم. مخصوصا ایشان علاوه بر این که خود از عالمان ربانی و بزرگ هستند، بحمدالله روحیه ای دارند که هرگاه دریابند دلداده ای از دلداگان الهی، یا عارفی از عارفان بالله حضور دارد، حتما اسباب ملاقات را فراهم خواهد نمود؛ همین امر نیز شیفتگی ما را به ایشان بیشتر می کرد.
بسیار برای وقت ارزش قائل بود و می فرمود:
از همین وقت های اضافه که مردم دارند، می شود استفاده های فراوان کرد؛ مثلا:
حفظ قرآن و نهج البلاغه.
بطور مثال صف نانوایی را عنوان می کرد.
خوب الحمدالله خود ایشان هم حافظ قرآن و نهج البلاغه است.
در سال 1378 در مدرسه حضرت آیت الله مکارم شیرازی خدمتشان رسیدم. عرض کردم:
مقدمه‌ای بر کتابی که درباره ی مرحوم آیت الله بهلول نوشته ام، مرقوم بدارند. با نهایت لطف و محبت پذیرفت و با دقت کامل کتاب اعجوبه ی عصر را خواند و پس از چند هفته تحویل فرمود و مطالبی را تذکر داد که حاکی از دقت نظر شان بود، سپس مقدمه‌ای کامل مرقوم نگاشت.

________________________
عطش حضور، ص 138، تألیف:  حجت الاسلام و المسلمین سیّدعباس موسوی مطلق