شرح دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه _ شماره ۳۹۱ جلسه ۷۵
شرح دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
سه شنبه 10 مرداد 1402 شماره 3894
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ لَا تَنْصِبْنَا فِیهِ لِأَعْینِ الشَّامِتِینَ ؛
و ما را در آن ماه شهره به پیش دیده شماتت کنندگان قرار مده،
شماتت در لغت عبارت است از شادشدن از گرفتارى دیگران یا کسى که با شماتت کننده دشمنى مى‌کند.(مفردات راغب ،فرهنگ معین )معنای اصطلاحی شماتت نیز به مانند بسیاری از واژگان علم اخلاق از معنای لغوی آن گرفته شده است و آن عبارت است از این که: «مثلا بگوید فلان بلا یا فلان مصیبت که به فلان کس رسیده از بدى اوست و با آن شادى و سرور نیز باشد».( نزهة النواظر فی ترجمة معدن الجواهر، ج ۲ ، ص ۱۳۱)
در بدی صفت شماتت همین بس که یکی از خصوصیات منافقین است. و همچنین انسان های حسود نیز اهل شماتت هستند ؛حماد بن عیسى از امام صادق علیه السلام نقل مى‌کند که فرمود: «لقمان به پسرش گفت: فرزندم! هر چیزى علامتى دارد که با آن شناخته مى‌شود... و حسود سه علامت دارد: وقتى کسى غایب است غیبت او را مى‌کند و چون حضور داشته باشد، چاپلوسی او را مى‌کند و مصیبت زده را شماتت مى‌کند(خصال صدوق ، ج ۱ ، ص ۱۲۱)
و بالعکس از جمله ویژگی های متقین در بیان امیرالمومنین علیه السلام این است که در مصیبت های دیگران اهل شماتت نیستند .
افزودن دیدگاه جدید