آیت الله سیدابوالحسن طباطبایی معروف به میرزا ابوالحسن جلوه در سال ۱۲۳۸ ه.ق. به دنیا آمد. نَسَب او با سی واسطه به امام حسن مجتبی (سلام الله علیه) می‌رسد.
وی حکیم، عالم و فیلسوف قرن ۱۳ بوده و در آرا و اندیشه‌های خود بیشتر به حکمت مشاء متمایل بود. پدر جلوه سیدمحمد طباطبایی متخلص به مظهر، از پزشکان و ادیبان دوره قاجار بود. او در ادبیات بهره‌هایی از پدر برده و دیوان شعری دارد.

از اساتید جلوه، ملا عبدالجواد تونی خراسانی، میرزاحسن بن آخوند ملا علی نوری
و از شاگردان جلوه،
 آخوندخراسانی، حسن کرمانشاهی، محمدطاهر تنکابنی است.

به گفته‌ی تنکابنی، جلوه برای تدریس هر کتاب، ابتدا تمام آن را تصحیح می‌کرد.

او در سال ۱۳۱۴ه.ق. فوت شد و مزار او در مقبره ابن‌بابویه شهر ری است.