میرزا احمد عابد در سال ۱۲۶۷ش. در نهاوند دیده به دنیا گشود.
شاعر بود و ساعی تخلص می‌کرد و از عارفان معاصر بود.
مرحوم حیدرآقامعجزه از فرزندان اوست.
چون با زبان شعر و پند و اندرز با مردم برخورد می‌کرد، به حاج مرشد چلویی معروف بود.
وی شاگرد مرحوم شیخ رجبعلی خیاط بود.

از اشعار او:
من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم
روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم
بر مشام جان زدم یک قطره از عطر حسینی
سبقت از مُشک و گلاب و نافه و عنبر گرفتم
او در حدود نود سالگی، در ۲۵شهریور سال۱۳۵۷ش. در تهران درگذشت. قبر ایشان در امامزاده هادی جنبِ ابن بابویه شهر ری قرار دارد.
دیوان سوخته از اثار اوست.
شرح حال او‌ در کتابی به نام بهترین کاسب قرن منتشر شده است.