خلاصه تفسير ايات مهدوى استاد موسوی مطلق _ جمعه ٢١ دی ١٣٩٧

در جلسات گذشته به برخى از آيات براى اثبات اصل رجعت و رجعت كبرى اشاره گرديد.و اينك به برخى از آيات جهت اثبات رجعت صغرى اشاره ميگردد؛ ضمن اين كه بايد بدانيم تمام آياتى كه براى اثبات اصل رجعت ميباشد براى اثبات رجعت صغرى نيز قابل اقامه است،به اين دليل كه تمام مردگانى كه زنده شده اند همه قبل از قيامت است يعنى رجعت هاى موردى امكان وجود رجعت صغرى را مستحكم ميكند.و اما آيات:

١.سوره مباركه نمل آيه شريفه ٨٣.وَ يَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلّ أُمَّه فَوجاًو روزى كه از هر امتى گروهى را محشور ميكنيم.اين آيه صراحت دارد به رجعتى غير از رجعت قيامت چرا كه رجعت قيامت براى همه است نه براى گروهى از مردم.
اميرالمومنين  می فرماید: «امّا پاسخ کسانی که رجعت را انکار کنند، این آیه شریفه است که می فرماید: «و یَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ اُمَّة فَوْجا»که مربوط به این دنیاست، امّا در مورد برانگیخته شدن آخرت، آیه «وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ احدا»می باشد.

(سید مرتضی علم الهدی، رساله المحکم و المتشابه، ص 3، شیخ حرّ عاملی، الایقاظ، ص 377؛ بحار الانوار، ج 53، ص 118، و ج 93، ص 86.)
از امام صادق (ع) روایات متعددی در تأویل این آیه شریفه در مورد رجعت رسیده است. از جمله این روایت است که:ابوبصیر گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: «انّ العامة تزعم انّ قوله تعالی: و یوم نحشر من کل امة فوجا، عنی فی یوم القیامة. فقال ابو عبدالله (ع): فیحشرالله یوم القیامة من کل امة فوجا و یدع الباقین؟ لا و لکنّه فی الرجعة. و اما آیة القیامة: «و حشرناهم فلم نغادر منهم احدا»
(علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج 1، ص 24؛ فیض، تفسیر صافی، ج 4، ص 76 ؛ بحارالانوار، ج 53، ص ٥٣)
اهل سنت در مورد سخن خداوند (متعال) که می فرماید: «روزی که از هر امتی گروهی را محشور می کنیم»، می پندارند که منظور، روز قیامت است.حضرت فرمود: «آیا خداوند در روز قیامت گروهی را برمی انگیزد و گروه دیگری را وا می گذارد؟ چنین نیست؛ بلکه منظور آیه از حشر گروهی از هر امتی، در روز رجعت است و آیه قیامت آن است که حق تعالی می فرماید: همه را محشور می کنیم و از کسی چشم پوشی نمی کنیم.»

2. سوره مباركه انبيا ايه شريفه٩٥ ًًوَ حرامٌ على كلِّ قريه د أَنهم لايرجعون وبر هر قريه اى كه انها را نابود ساختيم حرام است و انها رجعت نخواهند كردحضرات صادقين عليهما السلام اين ايه را محكمتيرين دليل رجعت صغرى بيان فرموده اند(بحارالانوار مجلد ٥٣، روايت ٢٩)