شرح دعای دوازدهم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
سه شنبه 22 خرداد 1403 شماره 4131
جلسه 11
بسم الله الرحمن الرحیم
تَلَقَّاک بِالْإِنَابَةِ، وَ أَخْلَصَ لَک التَّوْبَةَ،
با انابه روى به سوى تو آورده ، و‌خالصانه برای تو به سوی تو توبه نموده و باز گشته است.
سه نکته مهم در این فراز عبارت است از :
۱.انابه ؛
۲. توبه ؛
۳. اخلاص در توبه .
انابه از منازل سلوک است و از واژگان قرآنی که با مشتقات آن در قرآن ۱۸مرتبه تکرار شده است و نوعی از توبه است که دلیل بازگشت بخدا بیدار شدن فطرت است، در اندیشه بعضی ارباب معرفت توبه مانند تخلیه است و انابه مانند تحلیه است و دارای مراتبی است.
توبه به معنای بازگشت از گناه به سمت خداوند است و‌همانند رسیدن به کوچه بن بست است که باید برگشت و راه درست را پیشه گرفت .
توجه در قرآن و احادیث‌جایگاه بسیار خاص و‌پر تکراری دارد .
علی القاعده توبه خالص همان توبه نصوح باشد که در قران امده است :
یـایها الذین ءامنوا توبوا الی الله توبة نصوحا...
و البته توبه خالص حقیقتا توبه ای است که خرابی های دوران معصیت اعمم از حق الله و حق الناس درست شود، و‌دیکر به سمت گناه نرود و فقط برای خدا باشد و‌توقعی هم از عمل توبه از خداوند نداشته باشد .