شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
یکشنبه 15 بهمن 1402 شماره 4042
جلسه 3
بسم الله الرحمن الرحیم
اللَّهُمَّ إِنی أَعُوذُ بِک مِنْ ……وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ، بار خدایا به تو پناه می‌آورم از …افروختن خشم. خشم به خودی خود مذموم نیست بلکه خود خداوند نیز دارای غضب است، تمام اولیا و انبیا دارای غضب بوده اند، انسان کامل اگر غضب نداشته باشد از کمال سقوط کرده است. فلذا شعار صلح کل که بعضی از متصوفه و مدعیان عرفان سر می‌دهند دارای اصالت نبوده، چنانچه رسول الله المعظم صلی الله علیه واله اشدا علی الکفار و رحماء بینهم بوده است. غضب هر گاه از حد بگذرد یعنی از عدالت خارج شود مذموم است، ذات غضب آتش است و چون شمشیر تیز و برنده است؛ سوره الغضب یعنی برافروختگی یا تند و تیز کردن خشم، که عنان از کف می‌رود و قوه غضب از دست عقل خارج شدن است و این خطرناک است و باید به خداوند پناه برد. چرا باید از تندی و برافروختن خشم به خدا پناه برد؟ اگر کسی از آثار بد غضب آگاه باشد خواهد فهمید که چاره‌ای جز پناه بردن به خدا ندارد. برخی از آثار خشم را در روایات به اشاره بیان می‌کنیم: .سبب خشم خداوند می‌شود. ۲. کلید هر شر و بدی است. ۳. سبب فساد ایمان می‌گردد.