شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
پنجشنبه 12 بهمن 1402 شماره 4040
جلسه 1
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ کانَ مِنْ دُعَائِهِ علیه‌السلام فِی الِاسْتِعَاذَةِ مِنَ الْمَکارِهِ وَ سَیئِ الْأَخْلَاقِ وَ مَذَامِّ الْأَفْعَالِ: دعای آن حضرت در پناه‌بردن به خداوند از ناملایمات و اخلاق سو و کارهای ناپسند. استعاذه به معنای پناه بردن از یک سلسله افراد، افکار، اقوال و بدی‌ها به خداست و در قرآن موارد متعددی ذکر گردیده است از جمله: ۱. قل اعوذ برب الفلق ۲. و من شر غاسق اذا وقب ۳.و من شر النفثت فی العقد ۴.و من شر حاسد اذا حسد ۵. و اما ینزغنک من الشیطن نزغ فاستعذ بالله انه سمیع علیم ۶. قل اعوذ برب الناس؛ ۷. من شر الوسواس الخناس؛ …. و همچنین در روایات و ادعیه زیادی از رسول الله و ائمه معصومین علیهم السلام این موضوع جایگاه بسیار ویژه ای دارد. مواردی که در قرآن و روایات و ادعیه آمده بهترین مسیر برای شناخت انواع بدی‌ها و گناهان است و هشدارهای جدی برای این خطرات است که هر کدام می‌تواند ما را به نابودی بکشد. در دعای هشتم صحیفه نیز امام العارفین حضرت سجاد علیه السلام از اموری چند به خداوند پناه برده است که دارای اهمیت فراوان است و حکایت از تشخیص موانع فردی و اجتماعی ماست و مواردی که سبب سقوط فرد و جامعه می‌گردد بیان شده است.