شرح دعای پنجم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
شنبه 9 دی 1402 شماره 4012
جلسه 15
بسم الله الرحمن الرحیم
اللَّهُمَّ إِنَّک مَنْ وَالَیتَ لَمْ یضْرُرْهُ خِذْلَانُ الْخَاذِلِینَ، وَ مَنْ أَعْطَیتَ لَمْ ینْقُصْهُ مَنْعُ الْمَانِعِینَ، وَ مَنْ هَدَیتَ لَمْ یغْوِهِ إِضْلَالُ الْمُضِلِّینَ. بارالها هر که را تو یاری دهی هیچ خوارکننده‌ای قدرت خوارکردن او را ندارد و هر که را تو ببخشی، هیچ بازدارنده‌ای قدرت کاستن از عطایت به او را ندارد و هر که را تو هدایت فرمایی، گمراه ساختنِ گمراه‌کنندگان، او را از راه به در نبرد.۱.والیت هم به معنای دوست داشتن است هم به معنای نصرت ، به قرینه یضرره و خذلان که به معنای ترک نصرت است، معنای نصرت یا هر دو‌معنا مطلوب‌تر است، خذلان شامل حال کسانی که با خداوند باشد نمی‌شود. خذلان و‌مشتقات آن سه بار در قرآن مجید آمده است.۲.عطای پروردکار ؛ هیج چیز مانع عطای خداوند نمی‌شود چنانچه در ابتدای دعای عرفه می‌خوانیم: و لا لعطائه مانع.۳.هدایت بدون برگشت؛ در سوره مبارکه کهف ایه ۱۷ آمده: مَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَمَنْ یُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ وَلِیًّا مُرْشِدًا؛ هر کس را خدا راهنمایی کند او به حقیقت هدایت یافته و هر که را در گمراهی واگذارد دیگر هرگز برای چنین کس هیچ یار راهنمایی نخواهی یافت.