شرح دعای پنجم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
دوشنبه 27 آذر 1402 شماره 4002
جلسه 6
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ یا مَنْ تَصْغُرُ عِنْدَ خَطَرِهِ الْأَخْطَارُ، صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ کرِّمْنَا عَلَیک. و‌ای کسی که در برابر قدر و منزلتت تمام منزلت‌ها کوچک است، بر محمد و آلش درود فرست و ما را در پیشگاهت گرامی دار. خطر یعنی جایگاه و‌منزلت؛ هیچ جایگاه و‌منزلتی در عالم حقیقی نیست جز جایگاه خدا، بقیه جایگاه‌ها یا مجازی است که افراد برای خود و‌دیگران ساخته اند که در برابر منزلت و‌جایکاه خداوند ناچیز و کوچک است و یا اعتباری است که آن هم اعتبارش به خداست و در واقع در عرض منزلت خداوند نیست. پس از وصف جایگاه خداوند صلوات بر محمد وال محمد که دارای منزلتی خاص نزد خداوند هستند در خواست جایگاه کرامت را دارد. انسان ذاتاً خداوند به او کرامت بخشیده و تاج کرامت بر سرش نهاده است و لقد کرمنا بنی آدم..ولکن بر اثر غفلت و معصیت از آن دور می‌گردد و راه بازگشت آن و دریافت کرامت تقوا است ان اکرمکم عندالله اتقاکم. هر مقدار با تقوا باشیم به همان مقدار نزد خدا گرامی هستیم.