شرح دعای چهارم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
پنجشنبه 9 آذر 1402 شماره 3988
جلسه 10
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ اشْکرْهُمْ عَلَی هَجْرِهِمْ فِیک دِیارَ قَوْمِهِمْ، وَ خُرُوجِهِمْ مِنْ سَعَةِ الْمَعَاشِ إِلَی ضِیقِهِ، وَ مَنْ کثَّرْتَ فِی إِعْزَازِ دِینِک مِنْ مَظْلُومِهِمْ؛ و آنان را به خاطر اینکه در راه تو از شهر و دیار قوم خود دوری گزیدند، و از فراخی معیشت به سختی در افتادند، و آن افراد بسیاری را که برای بزرگداشت دین تو ستم‌ها دیدند، پاداش عنایت فرما. این فراز اشاره‌ای مستقیم به سختی‌های مهاجران دارد چه آنان که به حبشه مهاجرت کردند و چه آنان که به مدینه مهاجرت کردند و چه آنان که در شعب ابی طالب انچنان صبورانه دوران تحریم کفار و مشرکین را سپری کردند، زندگانی اصحاب مجاهد صدر اسلام هر کدام نمونه‌هایی از تحمل این سختی هاست که از آسایش خود برای اسلام گذشتند از ظالمان مظلومیت دیدند اما صبور بودند و پاداش حقیقی متعلق به اینان است.