شرح دعای دوم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
دوشنبه 22 آبان 1402 شماره 3973
جلسه 9
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ شَغَلَهَا بِالنُّصْحِ لِأَهْلِ دَعْوَتِک وَ هَاجَرَ إِلَی بِلَادِ الْغُربَةِ وَ مَحَلِّ النَّأْی عَنْ مَوْطِنِ رَحْلِهِ وَ مَوْضِعِ رِجْلِهِ وَ مَسْقَطِ رَأْسِهِ وَ مَأْنَسِ نَفْسِهِ، و به نصیحت نمودن پذیرندگانِ دعوتت مشغول ساخت، تا آنجا که به دیار غربت و محل دور از اهل و عشیره و مرکز سکونت و نشو و نما و تولّد و آرامگاه جانش هجرت نمود.در این فراز چند نکته وجود دارد :۱. نصیحت از مهمترین کارهای رسول الله صلی الله علیه واله برای مسلمانان بود، در روایات مسلمانان در این زمینه بسیار پرداخته شده است. ۲. محل تولد رسول خدا در مکه است و برای خدا به مدینه و اطراف آن هجرت نمود و‌مجدد به محل تولد خود برگشت واین یعنی محل تولد موضوعیت دارد؛ انس به محل تولد ممدوح است؛ هجرت لازمه کار تبلیغ است؛ هجرت باید برای خدا باشد.