شرح دعای سوم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
چهارشنبه 12 بهمن 1401 شماره 3764
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ لَا یقْطَعُهُمْ عَنْ تَعْظِیمِک سَهْوُ الْغَفَلَاتِ.
و سهو ناشی از غفلتها آنان را از بزرگداشت تو جدا نمیکند.
اگر سهو نداشتن را به معنای عصمت بدانیم و عصمت را به معنای مبرا دانستن از گناه و عصیان بدانیم البته ملائکه مراتبی از عصمت را دارند ، علی القاعده فرشتگان سهو ندارند چنانچه در بعضی اخبار امده است :
…لا یغشاهم نوم العیون و لا سهوا العقول …(بحار الانوار ، ج ۵۶ ، ص ۱۵۷)
همچنین ؛
لا فترة الأبدان و لا غفلة النسیان.
در مقابل روایتی چون روایت فطرس یا مسخ ملائکه و همین عبارت امام سجاد علیه السلام نشان از غفلت و سهو ملائکه البته در جایگاه خود دارند .
ممکن است اگر بخواهیم این نظریه سهو ملائکه را بپذیریم منظور طبقاتی از آنان این امکان برایشان وجود دارد .
و یا اینکه امام می فرماید سهو ناشی از غفلت یعنی سهو مراتبی دارد که سهو ملائکه با انسان فرق دارد آنان سهو ناشی از غفلت را دارند چنانچه به خدا اعتراض گونه یا پیشنهاد گونه در جریان خلقت آدم علیه السلام این امر هویدا شد و‌کفتند :
ما تو را تسبیح و تقدیس می کنیم .
یا میخواهد بگوید فرشتگان مثل انسان ها که دچار سهو می شوند یا امکان سهو دارند برای آنان این امکان وجود ندارد .