شرح دعای سی و ششم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
پنجشنبه 1 دی 1401 شماره 3730
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ نَبْتَهِلُ إِلَيْكَ فِي سُؤَالِ عَفْوِكَ ،
و برای درخواست گذشت و عفوت، به درگاه تو زاری می‌کنیم؛
اولیاء الهی به محض اینکه گمان کنند ممکن است پدیده ای یا هر فعلی در عالم مرتبط با بلا و نقمت یا غضب خدا باشد زود دست به دامن تضرع ،دعا و توبه می شوند ،در اینجا نیز اگر گمان شود که این ابر ابر رحمت نیست رود دست به دعا و زاری شده و از خدا رفع آن را طلب باید کرد.
واژه‌ى «نَبتَهل» از ريشه‌ى «ابتهال» به معناى بازكردن دست‌ها و آرنج‌ها براى دعا، به سوى آسمان است. اين آيه، به آيه‌ى مباهله معروف گشته است. مباهله، يعنى توجّه و تضرّع دو گروه مخالف يكديگر، به درگاه خدا و تقاضاى لعنت و هلاكت براى طرف مقابل كه از نظر او اهل باطل است (تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی)