شرح دعای هفتم صحیفه سجادیه از حجه الاسلام والمسلمین موسوی مطلق
انتشار در روزنامه عصر ایرانیان
چهارشنبه 4 آبان 1401 شماره 3681
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ .
و کسی را که تو بی یار و یاور گذاشته‌ای، یاوری برای او وجود ندارد.
خذلان در لغت عبارت است از ترک یاریِ کسی که انتظار یاری دارد (ر ک:خلیل‌بن احمد؛ جوهری؛ )در اصطلاح یعنی خدا بنده را به نحوی بیرون از اختیار او از امور ناشایست و شبهه‌ها باز ندارد (رجوع کنید به خلیل‌بن احمد؛ ابن‌منظور)واژه خذلان و مشتقات آن، سه بار در قرآن کریم آمده است. در آیه 160 سوره آل‌عمران، خذلان از جانب خدا و در مقابل نصرت به‌کار رفته است.
خار و بی یارو یاور شدن عوامل متعدد دارد از جمله :طمع؛ترس از خواری ،نگه نداشتن زبان ، پیروی از شیطان چنانچه سوره فرقان آیه ۲۹ امده : «وَکَانَ الشَّیْطَانُ لِلْإِنْسَانِ خَذُولًا» شیطان همیشه خوار کننده انسان بوده است. اما آن که را خدا خار کند علائمی دارد از جمله این که خداوند توفیق علم را از او میگیرد چنانچه مولا امیرالمومنین سلام الله علیه در نهج البلاغه فرمودند : «إِذَا أَرْذَلَ اللَّهُ عَبْداً حَظَرَ عَلَیْهِ الْعِلْم»