علامه حسن زاده آملی:
در اصطلاح عرفان عملی، خلسه لطیفه‌ای که در اثر انصراف از نشاَت طبیعت به سالک الی الله سبحانه روی می آورد آن را غیبت گویند.
وجه تسمیه آن ظاهر است که غیبت از این نشاَت طبیعت است.
در این حالت تمثلات روحانی آنسوئی و محاورات شریف و شیرین و دلنشین با آن اشباح نورانی برای نفس مستعد حاصل می گردد.
این اصطلاح را قاضی نورالله شهید در اول مجلس ششم مجالس المومنین ذکر کرده است و برای راقم بارها پیش آمده است. الحمدالله رب العالمین.
هزار و یک کلمه، جلد ۱، کلمه 79