بزرگان عظمت قرآن را به اندازه‌ی ظرف وجودی خویش درک می کنند. علامه سید بحرالعلوم در رساله سیر و سلوک می گوید بعضی از بزرگان ایستاده و با ادب قرآن را می خواندند.
این آیه یک بعد از عظمت قرآن را بیان کرده است:
لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ
منبع: برشی از سخنرانی سیدعباس موسوی مطلق، پنجم ماه رمضان ۱۴۰۰. دارالبکاء فاطمة الزهرا سلام الله علیها