توحیدی که معرفی می‌کرد واقعی بود، محضراو محضر توحید بود، محضراو محضر خداشناسی بود، اگر کسی بگوید یک بار ایشان را دیدم و به یاد خدا نیفتادم و خدا در دلم طلوع نکرد، باید به او بگویم تو آن کسی بوده ای که « صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَ »
بوده‌ای تو که خدا را در محضر او درک نکردی گرچه چنین کسی یافت نخواهد شد مگر کسانی که العیاذبالله:
« خَتَمَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَىأَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ»
(سخنرانی استاد موسوی مطلق در مراسم ختم عالم عارف آیت الله یعقوبی قائنی)