<

آیت الله سید محمد باقر ابطحی اصفهانی : 

« شبی در عالم رؤیا دیدم فضای مابین قم و مسجد جمکران گویا تمام چمن زار است و دارای درختهای سبز که مهتاب بر آن می تابید و نهرهای آب در آن جریان داشت. درختی را دیدم که دارای شاخه های بسیار جذاب و سرسبز و صدای روح بخشی از میان آن به گوش می رسید که به ذهنم خطور کرد، صدای حضرت داود ـ علیه السلام ـ است. 
در وسط آن درخت، جایگاهی بود که در آنجا آقایی نشسته و به نظرم آمد که این آقا حضرت بقیة الله الاعظم امام زمان ـ علیه السلام ـ است. 
صحبتی را به میان آوردم که از ذکر آن معذورم، زیرا اشاره به عهد و پیمانی بود و سپس عرض کردم:

چه کنم که به شما قرب پیدا کنم؟

به زبان فارسی فرمود: 
« عملت را عمل امام زمان قرار بده. » 

من به خاطرم این معنی رسید، یعنی، آنچه را به ذهنت می آید اگر امام زمان بود، عمل می کرد، تو هم همان را عمل کن.

به عربی به حضرت عرض کردم:
و هو الامل. یعنی: این آرزوی من است.

گفتم: چه کنم که در این امر موفق باشم؟

به عربی جواب فرمود: 
الاخلاص فی العمل. 

____________________________________________

یادداشت های حجت الاسلام سیدعباس موسوی مطلق