شمر فرزند ذى الجوشن كه به اين جهت به پدرش ذى الجوشن ميگفتند چون روى سينه اش برامدگى وحود داشت،پدرش ابتدا دعوت پيامبر را قبول نكرد ولكن بعد از فتح مكه مسلمان شد.
شمر از تابعين و رئيس قبيله ى هَوازِن بود؛
شمر از ياران مولا در صفين بود و در همين جنگ هم مجروح گرديد.
خصوصيات فردى او بسيار هتاك،جسور،عصبانى و اهل توهين بود.
شمر عليه حجر بن عدى شهادت داد و او را مرتد اعلام كرد؛
شمر از كسانى بود كه دائما شعار سايه ى جنگ لشگر شام را در كوفه سر ميداد؛
وى حضرت مسلم بن عقيل را فتنه گر خواهند؛
اين خبيث كلام امام حسين عليه السلام را قطع كرد؛
در روز كربلا فرمانده جناح چپ لشگر عمربن سعد را به عهده داشت؛
ابن زياد را بر عليه عمرسعد تحريك كرد در نتيجه خودش با چهار هزار نَفَر وارد كربلا شد كه كار را زودتر تمام كند؛
شمر به جناب زهير توهين كرد و به سوى او تير پرتاب كرد؛
همسر عبدالله بن عمير كلبى كه بالاى سر عبدالله نشسته بود توسط شمر به شهادت رسيد؛
خيمه ها توسط شمر به آتش كشيده شد؛
فرمان شهادت حضرت را صادر كرد بلكه حضرت را به شهادت رساند؛
بعد از عاشورا بيشترين سرها نصيب شمر شد؛
در زيارت عاشورا مورد لعن قرار گرفته است؛
بعد از قيام مختار توسط مختار كشته شد و سرش را نزد جناب محمدحنفيه فرستاد و بدنش را نزد سگان انداخت