شمس مغربی در اوائل سلوکش در تبریز به جوانی برخورد کرد که چهره ای زیبا و صدایی خوش داشت و این شعر را بلند می خواند :
چنین معشوقه ای در شهر و آنگه دیدنش ممکن
هر آن کز پای بنشیند به غایت بی بصر باشد
شمس مغربی با شنیدن این شعر منقلب شد و پای در وادی طلب نهاد و عاقبت به کمال رسید .
_______________________________________
کتاب غم عشق ص ۲۷ ، مؤلف آیت الله عبدالقائم شوشتری
* تصویر بالا مقبره الشعراء تبریز میباشد که بیش از ۴۰۰ شاعر، عارف و رجال نامی ایران و کشورهای منطقه از ۸۰۰ سال پیش به ترتیب از شمس مغربی تا استاد شهریار، یکی پس از دیگری در این قبرستان به خاک سپرده شده‌اند