<

چهره او برای همه آشنا بود. در جایگاه یک فقیه مبارز، سیاستمدار و معلم اخلاق که سیره و سخنش، از تقوا حکایت می نمود. حضور او در مجلس خبرگان، صلابت خاصی داشت، خطبه های نماز جمعه اش، انسان را با خدا آشنا می کرد و ثمره اش، یاد مبدأ و معاد بود.
من هم مانند سایر طلاب، پس از ورود به حوزه از خطبه های نماز جمعه ی ایشان استفاده می کردم. توفیق حضور در درس های حوزوی ایشان را نداشتم ولی در جلسات درس اخلاق و خطبه ها، که خود یک دوره ی اخلاق بود بهرمند شدم و احیانا در بعضی خلوت ها سؤالی می کردم.
به عنوان مثال یک بار عرض کردم:
آقا! نصیحتی بفرمائید.
با لحن ملیحی فرمود:
« آقایان! کتاب نصایح نوشته ام که دیگر نصیحت نکنم. آن جا پر از نصیحت است.»

________________________________________

جام حضور، ص 180، تألیف: حجت الاسلام استاد سیدعباس موسوی مطلق